മുല്ല

മുല്ല പൂക്കട്ടെ മനസ്സിൽ
അസ്ഥീ പൊട്ടിച്ച് തടത്തിൽ വളം ചേർത്ത്
രക്തത്തിനാൽ നനച്ചെന്നും സ്തുതിക്കുമീ 
മുല്ല പൂക്കട്ടെ മനസ്സിൽ

സങ്കടത്തിന്റെ സരോവരം തുള്ളുന്നു
നെഞ്ചിൽ കിനാവിൽ മദംപൊട്ടിയാർക്കുന്ന
വമ്പൻ കൊലക്കൊമ്പനെൻ തലച്ചോറിനായ്
പിന്നെയും പിന്നെയും ചിന്നംവിളിക്കുന്നു
ക്രൂരദുഖത്തിൻ മഹായോനിയിൽത്തന്നെ
വീഴുന്ന മോഹരേതസ്സായി
ജീവിതം മാറുന്നതിൻമുമ്പു
വാൾത്തുമ്പിനാലെന്റെ
നാവിൽ വരയ്കൂ ചിരന്തനച്ചിന്തുകൾ
അർത്ഥനയ്കെപ്പൊഴും വ്യർത്ഥഗന്ധം മാറി-
ലസ്ത്രങ്ങളെയ് വൂ കിരാതസംഘം തോറ്റു-
നിൽക്കുന്നു ഞാനെന്റെ പത്മവ്യൂഹങ്ങളിൽ
സത്യത്തിനൊപ്പം സ്വപ്നത്തിനൊപ്പം

ചില്ലുകൊട്ടാരം തകർന്ന വൃത്താന്തമേ
ചൊല്ലുവാനുള്ളൂ മുടിഞ്ഞൊരില്ലത്തിന്റെ
മുറ്റത്തുപൂത്തൂ മുളംകാടുകൾ ഭ്രാന്ത-
നൃത്തം നടത്തുന്നൂ കാറ്റും കരീലയും

കണ്ണീരിലിന്നു നനച്ചുകത്തിച്ചൊരീ
വെണ്ണിലാവിന്റെ തിരശ്ശീലയേന്തിയെൻ
കർമ്മവും കാലവും നീങ്ങുന്നു
തേങ്ങുന്നു പിന്നിൽനിന്നാരോ
മനസ്സോ മനീഷയോ?

പുല്ലും പുരാണവും മൂടിയ ചിന്തയിൽ
ഭംഗിവാക്കിൻ മൃതദേഹം കുഴിച്ചിട്ടു
കല്ലും കണക്കും കടിച്ചുനോവിച്ചൊരെ-
ന്നുള്ളിലീ മുല്ലക്കുരുന്നു നടുന്നൂ ഞാൻ

പുഷ്പങ്ങളൊക്കെ കറുത്തതാണെങ്കിലും
നിർഗ്ഗന്ധകാന്തി കലർന്നതാണെങ്കിലും
കയ്പുനീരുള്ളിലുറഞ്ഞതാണെങ്കിലും
മുല്ല പൂക്കട്ടെ മനസ്സിൽ.